امشب مرا در بستر خود واگذارید
بیمارِ بیتِ وحی را تنها گذارید
دورانِ هجرم رو به پایان است امشب
خورشید عمرم بر سر بام است امشب
بیرون برید از خانه زینب را که حاشا
مادر دهد جانُ کُند دختر تماشا
خجلت زده از رویِ فرزندانِ خویشم
اسما تو تنها وقت رفتن باش پیشم
پیشِ حسن اشک از رخِ خونین نشوئی
جانِ حسینم با علی حرفی نگویی
*نگید به علیِ مظلوم آی زهرا خانمِ مهربان *
چون روزِ آخر بود کارِ خانه کردم
گیسویِ فرزندانِ خود را شانه کردم
دیدی چه حالی در نمازم بود اسماء
این آخرین رازُ و نیازم بود اسماء
آخر نگاهِ خویش را سویم بیفکن
میخوابم اکنون پرده بر رویم بیفکن
بنشین کناری ناله از دل در خفا زن
بانویِ خود را ساعتی دیگر صدا زن
دیدی اگر خامُش به بستر خفته ام من
راحت شدم ، پیشِ پیمبر رفته ام من
آیند چون اطفالِ معصومم به خانه
گویند که از مادر خبر داری تو یا نه؟
دیدند اگر خامُوش و بی تاب است مادر
آهسته با آنها بگو خواب است مادر
شاعر : استاد غلامرضا سازگار
منبع صوت : کانالِ گوشه نشین»
درباره این سایت