بشین خونه رو آب و جارو نكن
بذار زخم پهلوت بهتر بشه
خودم از پَسِ غربتم بر میآم
نمیخوام چشات واسه من تر بشه
می دونم پُر از درد هستی ولی
با این درد باید مُدارا کنی
دَرِ خونَمون رو عوض می کنم
*می دونم چشمت به این در می اُفته یادِ محسن می کنی،می دونم.
باشه اما یه شرط داره.*
دَرِ خونَمون رو عوض می کنم
به شرطی نیآیی دَرُ وا کنی
نمی تونم از كوچه مون رد بشم
چیكار كرده این كوچه با روحِ من
خجالت ازت می کشم تا اَبد
من و بسته بودند تو رو می زدند
زندگی با تو بس که شیرین بود
شور چشمان مرا نظر زده اند
*مگه یادم میره زهرا جان!*
تو زمین خوردی و جماعتِ پست
خنده ها از تَهِ جگر زده اند
درباره این سایت