گیرمآتش به جفا ، در که نباید می سوخت
آشیانسوخت، کبوتر که نباید می سوخت
*ابراهیمسلام الله علیه،افتخار این پیامبر اینِ که یکی از شیعیانِ امیرالمؤمنینِ،روایاتاینو میگن: برایِ یکی از شیعیانِ علی، آتش گلستان شد.*
آتشاین بار گلستان نشد انگار
ولیباغ و بستانِ پیمبر که نباید می سوخت
کینهدارند اگر مَردمِ شهر از بابا
وسطِحادثه مادر که نباید می سوخت
آتشافتاد در این مزرعه، گندم ها سوخت
همهی حاصلِ حیدر که نباید می سوخت
زیرخاکسترِ دَر، شعله گرفت آتش باز
خیمهها سوخته، معجر که نباید می سوخت
ظهراگر سوخت برادر وسطِ معرکه
عصر،چادرِخاکیِ خواهر که نباید می سوخت
ازتنور آمده بابا وسط تشت ولی
اینقدرهم دلِ دختر که نباید می سوخت
بازمفاطمیه،دلم بیقراره
بمیرمکه مادر،ضریحی نداره
بایدفاطمیه،مدینه شلوغ شه
بایدمادر ما، حرم داشته باشه
چیمیشه شبیه،شبای مُحَرَّم
توکوچه خیابون، عَلَم داشته باشه
یهعمره اینه آرزومون،با این آرزو غصه خوردیم
ان شاللهببینیم تو صحنت، دسته بُردیم
ناگهانروضه خوان پایش زمانی که به منبر باز شد
گفتوای از لحظه ای که ناگهان در باز شد
خواستسربسته بخواند، آه! اما هرچه کرد
تاکه حرف از آتش آمد، روضه آخر باز شد
ما در و دیوار را تنها شنیدیم و حسن
دیددر را با چه شدت سمت مادر باز شد
آتیشگُر گرفته،داره در میسوزه
ببینداره محسن، میسوزه
یهسنگی رسیدُ،شکست بارِ شیشه
یکینیست بگه فاطمه پا به ماهِ
گمونمکه روضه،تمومی نداره
آخهبین کوچه غلاف توی راهه
رودیوار پُر از رَدِّ خونُ،رو چادر پُر از رَدِّ پا بود
تمومِاینا اَجرِ عشقِ مرتضی بود
*نانجیبِدومی خودش نوشت،گفت: وقتی اومدم پشت در،از افتخاراتش برا معاویه می نویسه،انگارکشور فتح کرده،وقتی اومدم پشت در، صدا نفس کشیدن های فاطمه رو می شنیدم،معاویه!چنان با لگد به در زدم،صدایِ شکسته شدن استخوان های پهلویِ فاطمه رو هم شنیدم.
امابمیرم زینب هم صدایِ شكستن استخوان های مادر رو شنید.یه بار اینجا زینب صدایشكستن استخوان هارو شنید،یه بار وقتی بالا تل زینبیه ایستاده بود،دید اسب هارو نعلتازه زدن،بر بدن داداشش حسین.آه حسین.*
,سوخت ,نباید ,آتش ,مادر ,باز ,که نباید ,می سوخت ,نباید می ,سوخت ,باز شد
درباره این سایت