روضه ام روضه های یک کوچه است
کوچه ای سرد ، کوچه ای تاریک
کوچه ای سنگی و غبار آلود
گوچه ای تنگ و کوچه ای باریک
*روضه خون کیه؟ امامحسن.*
بارها گفته ام خدا نکند
راهِ یاسی به لاله چین بخورد
بارها گفته ام خدا نکند
که در آنجا کسی زمین بخورد
بین این کوچه ها خدا نکند
که در این جا زنی زمین بخورد
ولی ای وای بر سرم آمد
کوچه خالی ز رفت و آمد شد
چادر مادرم به دستم بود
که در آن کوچه راه ما سد شد
*اما اگه پایِ اینروضه ضجه بزنی،حق داری، از اول بابا،مادرت،غیرتی تو این روضه ها بارِت آوردن،نمیتونی بشنوی عصمت الله میان موجی از نامحرم گیر اُفتاده.اما اگر این است تأثیرشنیدن/شنیدن کی بود مانند دیدن*
بین دیوارهای بی احساس
ازدحام حرامیان دیدم
پنجه ها مشت و دستها سنگین
پنجه ای را در آسمان دیدم
قد کشیدم به رویِ پا اما
حیف دستش گذشت و از سر من
آسمان تار شد که می نالید
بین گرد و غبار مادرِ من
*یه وقت دیدم صدایناله های مادرم میاد.تو اون حال اولین کاری که مادر کرد*
چادرش را به سر کشید و به درد
تکیه بر شانه ام به سختی داد
خواست مادر که خیزد از جایش
ولی اینبار هم زمین اُفتاد
دست بر خاک می کشید آرام
با دو چشمانِ تار چاره نداشت
چادرش را تکاندم و دیدم
گوش خونین و گوشواره نداشت
درباره این سایت