خیلی سخته،که خاکِ مصیبت بشینه سرت
خیلی سخته،غرورت لگد شه پیشِ مادرت
خیلی سخته،بیوفته زمین پیشِ چشمت زنت
خیلی سخته یه نامرد ،راه و به روت ببنده
ناموست رو زمینُ، یک بی غیرت بخنده
کوچه بود و یه داغی که هیچکس نشد باورش
کوچه بود و کبوتر که می لرزه بال و پرش
کوچه بود و حسن بود و بیتابیِ مادرش
کوچه بود و صدای نفس های مادر،خدا
کوچه بود و یه نامرد که می زد بازم بی هوا
کوچه بود و یه چادر که پُر می شد از رد پا
سنگینیِ یه دستی،که بغض از مرتضی داشت
چندتا بنفشه پایِ چشمای مادرم کاشت
لعنت به مردم آزار، مادرم شد گرفتار
با صورت خورد به دیوار
از سنگ بود جنسِ دیوار
ای مادرِ جوانم.
درباره این سایت