اَللّهُمَّكُنْ لِوَلِیِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِفی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی كُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً و َناصِراًوَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیهاطَویلاً
آنکه بر محضر شما نرسد
مطمئناًکه تا خدا نرسد
بهتراست اینکه زیر خاک رود
آنسری که به سامرا نرسد
عطرِسرداب را نفهمیده
آنکهبر سُرَّ مَن رَآی … نرسد
چشمبرخاکِ آن اگر بکشیم
آسمانهم به گرد ما نرسد
سامرارفته ها به من گفتند
هیچجایی به کربلا نرسد
ازکفن کردنی دوباره بخوان
تاکه روضه به بوریا نرسد
باحسینیم با حسن هستیم
ماگدایِ دوتا حسن هستیم
نام ما را که از قدیم نوشت
ازگدایان این حریم نوشت
تاخدا حال و روز ما را دید
بعدِنام حسن،کریم نوشت
تاکه پیش تو دردِ دل کردیم
نامما را خدا کلیم نوشت
دلِما را اسیر کرد آنکه
بالجبریل را گِلیم نوشت
رفتهبودیم مشهد و آقا
بازهم روزیِ عظیم نوشت
سامراواجبیم ، امام رضا
نهکبوتر که یا کریم نوشت
باحسینیم با حسن هستیم
ماگدایدوتا حسن هستیم
این طرف صحنِ صاحبِ کَرَم است
آنطرف یک غریب بی حرم است
اینطرف هرچه هست زائر هست
آنطرف بی چراغ بی عَلَم است
اینطرف احترام می بینی
آنطرف ناسزا که دَم به دَم است
سامراشد خراب فهمیدم
چقدرروضه ها شبیهِ هم است
مادریاند هر دوتا آقا
موسپیداست هر که غرقِ غم است
پیشهر دو به گریه می شنوی
روضۀپهلویی که محترم است
*مادر ، مادر *
"بویِ دود است که پیچیده ،کجا میسوزد ؟
نکندخانۀ مولاست خدا رحم کند .
همۀشهر به این سمت سرازیر شدند
درمیان کوچه دعواست خدا رحم کند .
هیزمآورده که آتش بزنند این در را
پشتدر حضرت زهراست خدا رحم کند"
با حسینیم با حسن هستیم
ماگدایِ دوتا حسن هستیم
کاش پلکت کمی تکان بخورد
به زمین ورنه آسمان بخورد
پسرت آمده است تا جگرت
زخم کمتر از این و آنبخورد
ظرف آبی به دستهایش تا
پدر آبی نفس ن بخورد
می‌خورد ظرف هی به دندانت
چه کند؟ آب نیمه جانبخورد
خوب شد کودکت ندیده لبت
ضربه از چوب خیزران بخورد
روی پیشانی‌ات فقط چیناست
آه اگر سنگ بی امان بخورد
عمه مانده است زیر هرضربه
که مبادا به دختران بخورد
دختران تشنه‌اند و باخنده
لقمۀ خویش را سنان بخورد
با حسینیم با حسن هستیم
ماگدای دوتا حسن هستیم
شاعر : حسن لطفی
*فرمود:خواستی شیعۀ ما رو بشناسی،مقابلش سه باربگو:" صَلَّى اللَّهُعَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه." ناخودآگاه بهم میریزه." یابن الحسن آجرك الله"اما آقا جان بابای شمارو کفن کردند،دفنکردند.میخوام از زبان خودِ آقا امام زمان روضه بخونم" أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْلُالْقُرى".
رأسِ تو می رود بالایِنیزه ها
من زار می زنم،در پایِنیزه ها
آه ای ستارۀ دنباله دارِمن
زخمی ترینِ سَرِ نیزهسوارِ من
با گریه آمدم اطرافِقتلگاه
گفتی که خواهرم برگردخیمه گاه
*وای از اون ساعتی که زینب تماشا کرد،نیزه دار بانیزه میزد،شمشیردار با شمشیر میزد،اونایی که حربه نداشتن دامن هاشون رو پر از سنگکرده بودند.حسین.*
هر چه او بیشتر نفس می زد
بیشتر می زدند زینب را
نیزه هاشان میانِ گودالُ
با سپر می زدند زینب را
یک نفر مانده بینِ گودالُ
صد نفر می زدند زینب را
وای حسینم.
هر چه سیه رو شدم،غلامِتو هستم
خواجه مگر بندۀ سیاهندارد
شکر خدا را که در پناهِحسین
عالم از این خوب تر پناهندارد
ای عشقِ اول و آخرِ من
ای مهربان تر از مادرِ من
یا واهب العطایا
یامنتهی الرجایا
یا دافع البلایا
ارباب
تشنۀ سر جدا
خون بهایت خدا
السلامُ عَلی
ساکنِ کربلا
یا حبیبی حسین.
درباره این سایت